Het is alsof ik weer terug ben in Cairo. De herkenbare geuren, de stoffige straten en de nog altijd mysterieuze sfeer van het Arabische leven. Als ik om me heen kijk, zie ik voornamelijk mannen. Ze staan langs de kant van de weg, steken een sigaret op en kijken vrijwel elke vrouw na. Een aantal Jordaniërs hebben me al gewaarschuwd: “wees voorzichtig als je ’s avonds alleen op straat loopt”. Zelf heb ik hier nog niet veel van gemerkt, behalve een paar vieze opmerkingen. Maar aan alles om je heen merk je wel dat je in een islamitische samenleving leeft. “Een avondklok is niet meer dan normaal voor vrouwen”, zegt één van de studentes die ik heb leren kennen.

Toch heb je hier twee verschillende ‘types’ vrouw. Beide hebben hun eigen uitersten. De traditionele vrouw is nog steeds gehecht aan alle islamitische waarden en normen, terwijl de moderne Jordaanse vrouw zich tegen alles probeert te verzetten. Hetzelfde geldt in mijn gastgezin. De moeder is zeer traditioneel, draagt een hoofddoek en bidt vijf keer per dag. Daarentegen heeft haar dochter geblondeerd haar, ‘sexy’ kleding en geen enkele affiniteit met Allah. Ze heeft bovendien al anderhalf jaar een vriend zonder verloofd of getrouwd te zijn. Haar vriend, Ahmed, is echter wel getrouwd en vader van twee kinderen. Ahmed heeft kortom, zoals een aantal andere Jordaanse mannen, twee vrouwen om voor te zorgen.

Er is geen vader meer in de familie. Hij is 26 jaar geleden overleden aan kanker en sindsdien woont zijn vrouw alleen met zijn dochter. De moeder des huizes verdient haar geld tegenwoordig met het verhuren van kamers, zoals de kamer waarin ik momenteel verblijf. Het is een nette kamer met een bed, bureau en klerenkast. Elke dag ruimt de moeder mijn kamer op, haalt ze de haren uit mijn haarborstel en spuit ze parfum op mijn bed voor een lekkere geur. Het is echt een gekkenhuis ;)! En natuurlijk ben ik in één week al twee keer met mijn vieze voeten naar binnen gelopen terwijl ze net alles gedweild had. Oeps.

Thuis hoef ik dan wel niks te doen, maar op school is het hard werken. Elke dag vier uur Arabische les, vijf dagen per week. Het klinkt niet veel, maar een nieuwe taal leren is erg moeilijk. Allereerst moet je de Arabische tekens transcriberen naar een Latijns woord, daarna moet je de betekenis van het getranscribeerde woord uitzoeken. En dan spreek ik nog niet over de uitspraak, grammatica en alle andere uitzonderingen. Toch heb ik een lerares nog nooit zo hard horen lachen, onze uitspraak moet verschrikkelijk voor haar zijn.

Volgende keer laat ik jullie weten hoe het was in Petra! Wat er verder op de planning staat is nog steeds een verrassing, maar het brengt vast veel goeds!

Ma-Salaam (oftewel: tot ziens)!

Dikke kus uit Amman

*De volgende keer voeg ik wat meer foto’s toe! Maar ik ondervind wat hinder door technische problemen ;)!